Kronika

HISTORIA BUDOWY I ROZWOJU PARAFII MATKI BOŻEJ RÓŻAŃCOWEJ

W LUBLINIE

W roku 1990 – decyzja utworzenia samodzielnego ośrodka duszpasterskiego w dzielnicy CZUBY PŁD.

W roku 1992 – rozpoczęcie budowy kaplicy i plebani.  

27 maja 1993 – kaplicę pobłogosławił ówczesny Abp Bolesław Pylak w obecności pierwszego Proboszcza Parafii śp. Ks. Lecha Kuny.

Lata 1993-1998 kontynuacja budowy kaplicy oraz budowa kościoła duchowego, zagospodarowanie terenu z drugim Proboszczem Parafii Ks. Janem Kiełbasą.

Od 30 sierpnia 1998 r. kolejny etap z Ks. Proboszczem Józefem Dziduchem.

2001r – rozpoczęcie budowy docelowego kościoła

12 marca 2005 r. – nawiedzenie obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w surowych murach świątyni.

Od 2009 r. – Liturgia w nowym kościele.

Ciągły rozwój parafii jest możliwy dzięki zaangażowaniu mieszkańców parafii i ich duszpasterzy. Nade wszystko zaś  czuwa nad nami Matka Boża Różańcowa, na, której cześć budujemy tę światynię.

2010 r. – budowa organów

2011-2013 – budowa dzwonnicy

2014 – instalacja witraży  oraz zabudowa prezbiterium

Historia parafii to przede wszystkim historia ludzi, którzy tu zamieszkują. Trudno wymieniać, bo jest nas ok.15 tys.;  prężnie działają rozmaite duszpasterstwa i posługi świeckich korzystając z sal i kaplicy w dolnej kondygnacji kościoła.

4 października 2014 – INTRONIZACJA obrazu MB Latyczowskiej decyzją Ks. Arcybiskupa Stanisława Budzika 

 

W 2016 r. parafia przeżywała wizytację kanoniczną,

Jubileusz 40-lecia kapłaństwa Proboszcza Parafii Ks. Prałata Józefa Dziducha

oraz starannie przygotowane Diecezjalne Dni Młodzieży w ramach Światowych Dni Młodzieży –Kraków 2016.

 

9 października 2016 r – poświęcenie kościoła 

W niedzielę na Mszy św. o godz. 11.00 Arcybiskup Stanisław Budzik -Metropolita Lubelski w obecności licznie zgromadzonych osób duchownych i parafian dokonał poświęcenia naszego kościoła parafialnego. Akt ten zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych.

Z tej okazji otrzymaliśmy gratulacje od Ks. Krasa –kapelana Prezydenta Rzeczypospolitej z prośbą o modlitwę w intencji Pana Prezydenta Andrzeja Dudy.

Prezydent m. Lublina dr. Krzysztof Żuk uhonorował Parafię tablicą pamiątkową.

7 października 2017 r., ustanowienie sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej

W sobotę we wspomnienie liturgiczne Matki Bożej Różańcowej, w naszym kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie, gdzie od trzech lat czczony jest obraz Matki Bożej Latyczowskiej, miała miejsce uroczystość odpustowa. Podczas uroczystej Eucharystii, której przewodniczył Ksiądz Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, decyzją Arcybiskupa Metropolity Lubelskiego Stanisława Budzika kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie został ustanowiony Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, Patronki Nowej Ewangelizacji.

Arcybiskup podkreślił, że choć kościół Matki Bożej Różańcowej jest młody i sama parafia liczy sobie niewiele lat, to jednak od trzech lat posiada niezwykły skarb, jakim jest obraz Matki Bożej Latyczowskiej

Metropolita przypomniał również, że dzień ustanowienia nowego sanktuarium jest także dniem, w którym cała Polska w wyznaczonych miejscach przy granicach naszego kraju modli się Różańcem. – Różaniec do Granic nie jest jednak i nie może być zamykaniem granic, ale ich otwarciem na cały świat – zaznaczył hierarcha. – Po to, aby temu światu powiedzieć słowami dzisiejszej Liturgii Godzin: „O, pójdźcie wszystkie narody, aby z tajemnic Różańca złotą uwić koronę dla Pani nieba i ziemi, i Matce pięknej miłości pod stopy złożyć w ofierze”.

Mszy św., w trakcie której kanclerz kurii ks. Krzysztof Kwiatkowski odczytał dekret powołujący sanktuarium, przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz. – Poczucie bezpieczeństwa w obliczu najazdów nieprzyjacielskich wojsk, epidemii, klęsi żywiołowych dawał przez wieki cudowny wizerunek Maryi czczonej w waszej świątyni – mówił w homilii biskup sandomierski. – Tak było w Latyczowie, we Lwowie, w Winnicy, Warszawie, Łucku. Tak było i jest w Lublinie. Maryja rozciągnęła nad wami swój opiekuńczy płaszcz, powierzając każdego z osobna i wszystkich razem Chrystusowi.

W dekrecie ustanawiającym kościół Matki Bożej Różańcowej sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, patronki nowej ewangelizacji, abp Stanisław Budzik zwrócił uwagę, że nowa ewangelizacja każe nam szukać ludzi, którzy mimo przyjęcia chrztu zatracają swoją chrześcijańską tożsamość. Podkreślił, że trzeba im na nowo zanieść Ewangelię, szukając ich tam, gdzie się znajdują, i przemawiać do nich językiem, który rozumieją.

Modlitwa św. Jana Pawła II do

N. M. P. GWIAZDY NOWEJ EWANGELIZACJI

Maryjo,

w poranek Pięćdziesiątnicy

wsparłaś swą modlitwą

początek ewangelizacji,

podjętej przez Apostołów

za sprawą Ducha Świętego.

Także dzisiaj,

w czasach niepokoju i nadziei,

otaczaj nieustannie opieką

i prowadź Kościół,

który spełniając nakaz Chrystusa Pana

niesie dobrą nowinę o zbawieniu

ludziom i narodom

we wszystkich zakątkach ziemi.

Wskazuj nam drogi życia,

umacniaj w godzinie próby,

abyśmy dochowując wierności Bogu i człowiekowi

umieli z pokorą i odwagą

przekazywać

umysłom i sercom wszystkich ludzi

radosną wieść o Chrystusie,

Odkupicielu człowieka.

Maryjo,

Gwiazdo Ewangelizacji,

Prowadź nas! Amen.

 

W dniach 13 i 14 października 2017 r. (piątek-sobota) odbyło się w Lublinie 377. zebranie plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Po raz pierwszy obrady Konferencji Episkopatu Polski będą miały miejsce w Lublinie. Spotkanie Episkopatu odbywało się  w Centrum Transferu Wiedzy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskigo Jana Pawła II. Wydarzenie to wpisuje się w obchody 100. rocznicy utworzenia KUL i poprzedziło uroczystą inaugurację setnego roku akademickiego, która miała miejsce w niedzielę 15 października br.

Podczas pobytu księża biskupi nawiedzili między innymi Kaplicę Trójcy Świętej na Zamku Lubelskim oraz  nowe sanktuarium Maryjne w naszym kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie, w którym czczony jest obraz Matki Bożej Latyczowskiej Patronki Nowej Ewangelizacji, kiedy to odmówli o godz. 15 koronkę do Bożego Miłosierdzia i spotkali sie z wiernymi Parafii.

Najmłodsi parafianie wręczyli Ekscelencjom czerwone róże oraz obrazy MB Latyczowskiej.

Dokładnie w pierwszą rocznicę ogłoszenia sanktuarium i w 240. rocznicę pierwszej koronacji zaplanowano uroczystości rekoronacyjne – nowe korony wykonano przez pracownię Mariusza Drapikowskiego w Gdańsku. Korony te, dostosowane do odnowionej formy obrazu, zostały pobłogosławione przez Ojca Świętego Franciszka.

 Uroczystość rekoronacji miała miejsce w dniu 7 października 2018 r., o godz. 10.30 w kościele Matki Bożej Różańcowej w Lublinie. Korony nałożył na głowę Dzieciątka i Maryi w obecnosci licznie zgromadzonych kapłanów, sióst życia konsekrowanego i wiernych czcicieli Matki Bożej nasz Arcybiskup Stanisław Budzik Metropolita Lubelski.  Dla osób chorych i pozostających w domach przewidziano transmisję z uroczystości w TVP3 Lublin.

W niedzielę, 5 maja 2019 r., Ksiądz Arcybiskup Stanisław Budzik, dokonał uroczystego ogłoszenia aktu afiliacji Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej w Lublinie do bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie.

Decyzją Penitencjarii Apostolskiej z dnia 1 marca 2019 r. (Prot. N. 340/19/1) Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej Patronki Nowej Ewangelizacji w Lublinie, zostało afiliowane do bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie. Decyzja ta oznacza, że obydwa miejsca kultu maryjnego łączy szczególna więź duchowa. W praktyce oznacza to, że Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej otrzymało te same odpusty, jakie są przywilejem bazyliki rzymskiej.

Uzyskanie odpustu w afiliowanym sanktuarium jest możliwe w następujących okolicznościach:

1. w święto tytularne Bazyliki Matki Bożej Większej – 5 sierpnia, tego dnia wspominana jest rocznica poświęcenia bazyliki rzymskiej

2. w święto tytularne kościoła sanktuaryjnego – NMP Różańcowej – 7 października

3. we wszystkie uroczystości poświęcone Najświętszej Maryi Pannie:

· Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – 1 stycznia
· Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – 15 sierpnia
· Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny – 8 grudnia

4.  odpust można uzyskać także raz w roku w dniu wybranym indywidualnie przez każdego wiernego

5.  wyjątkową wartość nadano także zorganizowanym grupom pielgrzymów, które przybywają do sanktuarium: mogą one uzyskać przywilej odpustu każdorazowo, kiedy nawiedzą to miejsce.

Przywileje duchowe, zwane odpustami, można uzyskać pod zwykłymi warunkami. Są to: spowiedź, uczestnictwo w Mszy św. i przyjęcie Komunii św., modlitwa w intencji Ojca Świętego, wyznanie wiary oraz wyzbycie się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.

Wszystkich polecam wstawiennictwu Matki Bożej i z serca błogosławię.

Historia parafii to jednak przede wszystkim historia ludzi, którzy tu zamieszkują. Trudno ich wymieniać, bo parafię zamieszkuje dziś ok.15 tys. ludzi. Wiele rodzin bardzo zaangażowanych zmieniło miejsce zamieszkania. Zawsze jednak dawało się odczuć głębokie przywiązanie mieszkańców do swojej parafii i do jej duszpasterzy. Bardzo prężnie działają w/w duszpasterstwa a kolejek przy konfesjonałach, licznej rzeszy przystępującej do Komunii św., korzystających z innych sakramentów, licznie uczęszczających na nabożeństwa i wiernych zachodzących, choć na chwilę modlitwy do zawsze otwartego kościoła nigdy nie brakowało i po dziś dzień nie brakuje. Teraz więcej mamy w parafii chrztów, uroczystości ślubnych niż Mszy św. pogrzebowych. Mimo to społeczność powoli starzeje się lub odchodzi. Pokolenie, które 25 lat temu zaczynało budowę wspólnoty parafialnej, wspólnoty wiary i oddania Kościołowi zastępują – dzieci, wnuki i kolejne pokolenia. Życie zatacza kolejne kręgi, a dzwony wzywające do modlitwy przypominają również o wspaniałym dziele tych, którzy krótką historię naszej parafii tworzyli i wciąż ją tworzą.

Mali święci, którzy swoją świętość objawiają w rzeczach małych. To matka i ojciec z miłością i dobrocią pochyleni nad dzieckiem od poczęcia, czasami aż do trumny. Ich świętość to troska o dobry posiłek, to codzienna posługa w szpitalu, to uśmiech życzliwości i dobroci dla sąsiada, to odpowiedzialne obsługiwanie klientów w sklepie, to dobroć w biurze, wyrozumiałość w szkole. Święci bez wielkich talentów, ale jedno posiadają w stopniu wysokim — kulturę codziennego życia. To ona decyduje o ich wielkości: kultura słowa, ubierania, dyskusji i rozmowy, modlitwy i pracy dla budującej się Wspólnoty.

Tym „świętym” znanym i nieznanym z imienia, którzy przebywali lub przebywają w Parafii, mieszkają lub mieszkali wśród nas, i którzy budowali i tworzą tę parafię z serca dziękujemy.